Leo Buscaglia: Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις...

Πώς αντέχεις να πεθάνεις χώρις να γίνεις όλα όσα είσαι? Αυτό θα το πετύχεις ,αν αποφασίσεις να το κάνεις.
Είναι τόσο εύκολο. Έτσι γίνονται οι αλλαγές και η αλλαγή είναι πάντα δυνατή.
Δεν αντέχω ν` ακούω κουβέντες όπως ...
"Το γέρικο σκυλί δε μαθαίνει καινούργια κόλπα".
Έχω διδάξει πολλά καινούργια κόλπα σε γέρικα σκυλιά.Μπορείς όμως να διαλέξεις.
Η ζωή είναι επιλογή και είναι στα χέρια σου. Μπορείς να την ζήσεις χαρούμενα ή να την ζήσεις θλιβερά. Μπορείς να είσαι επιπόλαιος. Μπορεί να είσαι πολύ σοβαρός. Ανάλαβε όμως ολόκληρη την ευθύνη για την επιλογή που κάνεις.
Αν πλήττεις,αν φοβάσαι ,αν δεν σ`αρέσει το σκηνικό σου, άνοιξε την πόρτα και φύγε!
Ποιός είπε ,ότι πρέπει να μείνεις εδώ? Οσο η καρδιά και το μυαλό σου δουλεύουν και το ηθικό είναι ακμαίο ,μπορείς να μπείς σε όποιο σκηνικό θελήσεις. Μπορείς να φτιάξεις το δικό σου. Να δημιουργήσεις ενα νέο.
Απο αύριο κιόλας τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Κάνε τα διαφορετικά γιατι μόνο η πράξη αλλάζει.
Οι κουβέντες ειναι καλές μόνο στην αρχή. Η συνειδητοποίηση είναι μόνο η μισή λύση. Τα υπόλοιπα είναι πράξη...
Διάλεξε το δρόμο της ζωής.
Διάλεξε το δρόμο της αγάπης.
Διάλεξε τον δρόμο του ενδιαφέροντος.
Διάλεξε το δρόμο της ελπίδας.
Διαλεξε το δρόμο της πίστης στο αύριο.
Διάλεξε το δρόμο της εμπιστοσύνης.
Διάλεξε το δρόμο της καλοσύνης.
Απο εσένα εξαρτάται. Εσύ θα διαλέξεις.Μπορείς να διαλέξεις την απελπισία , την δυστυχία.
Μπορείς να κάνεις τη ζωή δύσκολη για τους άλλους.
Μπορείς να διαλέξεις την θρησκοληψία. Γιατι όμως?? Δεν έχει νόημα. Είναι και πάλι αυτομαστίγωμα.
Σε προειδοποιώ όμως ότι ,αν αποφασίσεις να πάρεις την πλήρη ευθύνη για τη ζωή σου , δεν πρόκειται να είναι εύκολο πράγμα και θα πρέπει να μάθεις ξανά να ρισκάρεις. Το ρισκάρισμα - αυτό είναι το κλειδί για την αλλαγή.
https://www.klik.gr/gr/el/vivlio/leo-buscaglia-na-zeis-na-agapas-kai-na-mathaineis-2/

Ευτυχία...

Στα δεκαπέντε και τώρα...

Καλησπέρα φίλες μου και φίλοι μου,

ας ξεκινήσουμε λοιπόν κάπως ανάλαφρα.
Πόσοι από εμάς θυμόμαστε ακόμα τα σχέδια, τα όνειρα, τις προσδοκίες που είχαμε όταν ήμασταν ακόμα δεκαπέντε χρονών? Όλα αυτά που σχεδιάζαμε ότι θα κάνουμε , όλα αυτά που ευχόμασταν να πραγματοποιηθουν.
Το πρώτο πράγμα που όλοι μας περιμέναμε με ανυπομονησία ήταν να μεγαλώσουμεεεε. Να γίνουμε επιτελούς δεκαοκτώ χρονών. Λες και αν φτάναμε σε εκείνη την ηλικία ξαφνικά όλα θα άλλαζαν.  "Θα έχουμε πια την ανεξαρτησία μας", "θα βγάζουμε τα δικά μας λεφτά", "δε θα χρειάζεται να δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν" λέγαμε ο ένας στον άλλον.Έτσι πιστεύαμε γιατί ήμασταν μόνο παιδιά.
Πάντα πιστεύαμε ότι καταπιεζομασταν από τους γονείς μας, όσο cool κι αν τύχαινε να είναι οι γονείς μας. Έτσι λοιπόν ο καθένας μας πήρε τις αποφάσεις του όταν έφτασε η μεγάλη στιγμή και γίναμε δεκαοχτώ.
 Άλλοι από εμάς σπουδάσαμε, άλλοι βρήκαν γρήγορα εργασία κι άλλοι  πάλι είχαν άλλα σχέδια όπως για παράδειγμα να γνωρίσουν ένα καλό παιδί η μια καλή κοπέλα και να αποκατασταθουν.
Όπως και να έχει τελικά όλοι μας κάναμε κάτι.
Και το ερώτημα μου είναι :
-Κατά πόσο οι αποφάσεις της νεανικής μας ηλικίας επηρέασαν την μετέπειτα εξέλιξη της ζωής μας?
-Ήταν καθαρά και μόνο δικές μας οι αποφάσεις?
-Κάναμε τελικά αυτό που ευχόμασταν στα δεκαπέντε μας? Κι αν όχι γιατί?
-Γίναμε τελικά ευτυχισμένοι άνθρωποι?

Δεν σταματώ εδώ απλά πολύ θα ήθελα πριν προχωρήσω να τα πούμε λιγάκι.
Σας περιμένω λοιπόν στην παρέα μου, σε αυτή που έκανα για εμάς, έτσι για να γλιτώσουμε και κάνα φράγκο από τους ψυχολόγους. Κάντε κλικ στο Blog μου ( https://milamegia.blogspot.com/ ), σας περιμένω.

ΥΓ. Ζητώ συγνώμη από τους ψυχολόγους της παρέας. :)

Με πολλή αγάπη

Ντιάνα Καράβολα

Μόνο με την καρδιά...

Καλησπέρα φίλες και φίλοι μου

Κάπως παράδοξα  μου ήρθε  η σκέψη αυτή να κάνω αυτό το blog. 
Αρνητικά σκεπτόμενη από κάποιες συγκεκριμενες πρόσφατες καταστάσεις όσον αφορούν στις σχέσεις μεταξύ  γυναικών και ανδρών, κατάλαβα πόσο παρεξηγημένες τελικά είναι οι έννοιες της αγάπης, του έρωτα, του ενδιαφεροντος προς το αντίθετο φύλο.

Έτσι απλά θα ήθελα μαζί με εσάς να συζητάω καθημερινά όλες αυτές τις διαφορετικές έννοιες και ερμηνείες που απλοί άνθρωποι όπως εμείς, άνθρωποι της καθημερινοτητας, δίνουμε σε αυτές τις λέξεις. Ελπίζω να βρείτε ενδιαφέρουσα την ιδέα μου και να επικοινωνουμε καθημερινά για όλα όσα μας απασχολούν. 
Ντιάνα Καράβολα